Het stijgen in de lenteval

In de lente zit een kleine herfst
wanneer de bloesems van de bomen vallen,
wat steeds zo snel gebeurt nadat ze
kort geleden nog toch? zijn opengegaan,
maar dat heb je dan meestal weer gemist
omdat je net die dagen niet naar buiten bent geweest.

“Zonde” denk je dan, dat al die pracht zo snel wordt afgedankt
– heb ik ook altijd bij die naaldslank gelanceerde raketten,
die nog maar net de dampkring uit
hun stuwcompartimenten afstoten,
en als lullige kabouterdopjes verder zweven
het heelal in met het schaamwit op de dekplaten
wanneer de sterren verontwaardigd vragen
wtf doe jij hier? –

In de lente zit een kleine herfst
wanneer de bloesems van de bomen vallen,
maar wie ziet hoe het bloeien
zich uit het vallen losmaakt
en onzichtbaar verder stijgt
tot in de open armen van voorbij de wolken,
waar het zinderend van aardelust de hemel kust?

Niet wat werd afgedankt draagt toekomst,
maar wat zich eruit verloste:
in de lente zit een kleine herfst
wanneer de bloesems van de bomen vallen.