Een vermoeden van opstandigheid in geest en muziek van Beethoven, tegen de leegte van tijdsregistratie door uurwerken
tijd
Een observatie over “de onbemerkte breekbaarheid van spatels”, niet bedoeld als vervolg op “de ondraaglijke lichtheid van het bestaan” overigens.
Meer ironie dan poëzie misschien, maar ik had deze schets al een tijdje liggen, dus dat ruimt mooi op.
Een poging om datgene wat god(delijk) genoemd kan worden te beschrijven vanuit een denkend bewustzijn waarin begrip en daadwerkelijke ervaring van dit begrip tegelijkertijd ontstaan en daarmee onderdeel van het zelf worden.
Een niet tot op de bodem uitgeplozen filosofisch fragment over het begrip eeuwigheid, zoals dat bij me opkwam tijdens een meditatieve wandeling op 18 mei 2020
Me een uur vergist voor mijn afspraak met de fysiotherapeut. Opeens één uur tijd die niet gevuld is. Het regent zacht op het Valkenbosplein. Ik sta te roken onder een van de diepblauwe markiezen van het Goudwisselkantoor, vlak bij de vistent van Rog. Een oud mannetje, hij heeft het aanzien […]