De liefde en het gelijk van demonen (in 3 talen)
Duits:
Dämonen haben auch Recht.
Sie haben keine Liebe, aber sie haben auch Recht.
Wir sollen sie Liebe geben wo sie Recht haben.
Nederlands:
Demonen hebben ook gelijk.
Ze hebben geen liefde, maar ze hebben ook gelijk.
We moeten ze liefde geven waar ze gelijk hebben.
Engels:
Demons are also right.
What they lack is love, but they are also right.
We should give them love where they are right.
Gepubliceerd in schrijven
Getagged demonen, gedachte, gelijk hebben, liefde, meditatie, opstanding, pinksteren, talen
Laat een reactie achter
Aforisme 3
Aforisme 2
Wie zich onmisbaar wil maken, zal eerst het probleem van de eigen sterfelijkheid moeten oplossen.
Weegschaal
(archaïsche oefening in rijm)
Soms loop je toch het pad dat doodloopt af,
gelijk een kind dat kijken wil naar het eigen graf,
Nieuwsgier naar het einde geeft dat lopen zin,
en de zekerheid van terug te kunnen keren naar het begin.
Aforisme
Wie gevoelig is
voor de temperatuur van de tijd
trekt wel de meeste aandacht,
maar een thermometer
is geen wegwijzer.
Vingeroefening (rijmpje 1)
The dark tale of the former bard
Blessed those who are not poets
for each poem is a wound
leaking life’s blood into words
the pen a sword
slashing the skin of the soul
away from safe havens
into the heavens of defying death
giving birth to that
which cannot be
without eternal breath
Blessed those who are not poets
for I am one of them
I bleed no more
© 2015 Taco Sorgdrager
“Luistermeer” poem: the English version
Below you’ll find the English version of the poem I wrote for “Luistermeer” (which would translate to something like “the Lake of Listening”), a location theatre project performed in The Hague, around Easter 2015.
The English version is published here for all non-Dutch speakers that visited “Luistermeer” and would still like to know what the poem was about..
Who will still see here
amidst all sunlit things
the traces of light
that shining in their eyes
stood still
above breath’s ongoing out- and inward flow
traces of children’s faces
singing with hands grasping fences
or free as wind attached to sky
mirroring music in their mindful heads:
o magic of not being shone upon.
No whisper of their weight remains:
the lawn that felt their footprints
disappeared with time.
Stay with us
light of the earth
Stay with us
light of the earth
that we create ourselves
from all unfinished things
seeking to take place in us
We are the light of the earth
ever emerging and fading
in waves of time
that appear with us
that disappear in us
like all things we abandon disappear.
What remains is the glow of our gifts.
Here they were
separated together
from places they called home
and didn’t know of each other,
to which was no return.
After which return would never be.
When the bow cracks
the journey ends:
Blow life into the sail!
And man the lookout!
Always underway towards the earth
that we sail
In our hands a horizon awakes.
Annotations:
- The house referred to is “Huize ten Vijver” (“House at the Pond”), one of the mansions still standing around “de Waterpartij” (a set of ponds in a park in The Hague) at the eve of the second Worldwar. Roughly between September 1939 and May 1940, 150 Jewish refugee children from across Europe were sheltered in huize ten Vijver. In 1943 the mansion was demolished by the Nazi’s in favour of their plans for the Atlantikwall. The children were removed earlier, and only a few of them survived the war and the Holocaust.
For more information on “Huize ten Vijver” and the fate of the children sheltered there (and elsewhere in the Netherlands), see the website Dokin.nl of historical researcher Miriam Keesing. - Luistermeer was a location theatre project, initiated by Stichting Boilerhouse, with Laura Vink as artistic leader.
- On May 4 2015, directly preceding National Remembrance Day in the Netherlands, I recited the poem during the HagueTalks#3, in the Humanity House in The Hague.
© 2015 Taco Sorgdrager
Gepubliceerd in poëzie, schrijven
Getagged English version, listening lake, luistermeer, poem
Laat een reactie achter
Luistermeer: de poëtische tekst
Omdat er vraag naar is, publiceer ik hier de poëtische tekst die ik schreef voor het Locatietheaterproject “Luistermeer”, dat rond Pasen 2015 door de Boilerhouse-groep werd uitgevoerd bij de Waterpartij in Den Haag. Een Engelse versie volgt later.
Luistermeer – deel 1: Het vergeten huis
Wie ziet hier in het zonbeschenene
nog sporen van het licht
dat in hun ogen glanzend stilstond
boven adem die almaar uit- en binnentrok,
Van kindermonden zingend
met handen aan hekken geklemd,
of los als wind aan hemel gehecht,
De altijd-muziek in hun denkende hoofden
vol tover van het nog onbeschenen zijn.
Geen fluistering meer is er over,
het gras dat hun afdrukken droeg
verdween met de tijd
Blijf bij ons
licht van de aarde
Blijf bij ons
licht van de aarde
dat wij zelf maken
uit al het onvoltooide
dat zich in ons voltrekken wil
Wij zijn het licht van de aarde
steeds komend en dovend
in golven van tijd
die met ons verschijnen
die in ons verdwijnen
Zoals alles verdwijnt wat wij verlaten
Wat blijft is de gloed van onze gaven
Hier waren zij samen
losgeweekt van plaatsen
die zij thuis noemden
en van elkaar niet kenden
waarnaar geen terugkeer was
waarna geen terugkeer is
Als de boeg splijt
is de reis voorbij:
Blaas leven in het zeil
en beman de uitkijk!
Altijd op weg naar de aarde
die wij bevaren,
In onze handen
ontwaakt een horizon.
Annotaties:
- Het ‘vergeten huis’ in de titel is “Huize ten Vijver”, één van de villa’s die aan de vooravond van de 2e Wereldoorlog nog rond de Waterpartij in Den Haag stonden. Grofweg tussen september 1939 en mei 1940 zijn in huize ten Vijver zo’n 150 Joodse kinderen opgevangen. Zij waren vluchtelingen uit landen waar het nazi-regime vaste grond onder de voeten kreeg. In 1943 is de villa door de nazi’s afgebroken i.v.m. de plannen voor de Atlantikwall.
Voor meer informatie over Huize ten Vijver en het lot van de daar opgevangen kinderen: zie de website Dokin.nl van Miriam Keesing. - Luistermeer was een locatietheaterproject, geïnitieerd door Stichting Boilerhouse, met Laura Vink als artistiek leider.
- Op 4 mei 2015, voorafgaand aan de Nationale Dodenherdenking, droeg ik bovenstaande poëtische tekst voor ter afsluiting van de HagueTalks#3, in het Humanity House in Den Haag.
© 2015 Taco Sorgdrager
Gepubliceerd in poëzie
Getagged boilerhouse, den haag, gedicht, huize ten vijver, luistermeer, waterpartij
Laat een reactie achter