Revisiting Hendrik Marsmans (1899-1940) bekendste gedicht, in het jaar 2000 gekozen tot ‘Gedicht van de Eeuw’ in Nederland. De oorspronkelijke tekst is (wel met moderne spelling): Denkend aan Hollandzie ik brede rivieren traag door oneindig […]
“Tijd om uit elk landschap te verdwijnen” dacht de boom, en dit was het moment van zijn ontwaken. Terwijl hij van zijn stam afwaaide, die buiten hem volhardde in bestaansdrang, was hij van zichzelf verlost […]
Door het keukenraam zag ik de volle maan achter de bladertakken van de donkere plataan; Licht en schaduw drukten zich als levend wit en zwart in de sluiers van mijn ademende hart. Uit de gloed […]
Elke liefde blijft onbeantwoord behalve de liefde die ontstaat door de vraag van de ander die in het eigen hart ontwaakt. Maar de vraag die de wereld stelt aan ons eigen bestaan is de grootste […]
Het is tijd je klein te maken; niet te klein natuurlijk, maar precies zo als je zijn zou wanneer ik je niet kende, wat vanaf nu weer helemaal zo is. Ik voeg je zonder weemoed, […]
Bijvoorbeeld zeilen op het Slotermeer, in het tempo van de wind en van het water, die je nooit sneller ergens brengen dan je zijn kunt; je komt steeds stipt op tijd aan, niet vroeger en […]
Het geheim van het kind is dat het alleen zelf weet waarheen het is gegaan toen jij een man of vrouw werd of iets daar tussen in. Mocht je het zoeken, het liet je een […]
Het geheim van de man is zijn keuze voor een vrouw die lijkt te vallen voor de vorm waarin hij al verkeert, maar die hem daarna leidt naar een verschijning van zichzelf waarin hij zich […]
Het geheim van de vrouw is haar keuze voor een man die eenmalig is hoe vaak hij ook bij anderen herhaald wordt Ken je die man, of hij nog bij haar is of niet, dan […]
In het tijdschrift “Motief” (nr. 219/februari 2018), kwam ik een verslag van een congres tegen, dat werd ingeleid met de nogal klakkeloos geciteerde beginregels van het openingsgedicht “Gutenacht” uit “Die Winterreise” van Wilhelm Müller (1): […]