Zomerkoormuziek (der Welten Schönheitsglanz)

De langste dag komt er weer aan. Of de kortste nacht (wat jij wil). Deze zomerzonnewende, waarbij de zon op haar hoogste punt staat (op ons – noordelijke – halfrond dan) valt op of rond de 21e juni. Het is het begin van de astronomische zomer: een moment in het jaar dat traditioneel in veel landen en culturen feestelijk gevierd wordt. Vrije scholen kennen in dit verband het uit de christelijke traditie overgenomen Sint Jansfeest (24 juni), waarbij de komst van de zomer wordt gevierd met de ‘moeds-sprong’ over het vreugdevuur. Tegenwoordig is dat vreugdevuur door brandweer en veiligheidsvoorschriften zo ontiegelijk aan banden gelegd, dat er van moed of vreugde nog nauwelijks sprake kan zijn, maar vooruit: er valt – zelfs met een gekneusde enkel – nog best te springen over een strookje vlammetjes van pakweg 20 centimeter met bluszand en emmers water ernaast.

Een andere sprong is die van het Sint Jans-vreugdevuur naar de 12e weekspreuk uit de antroposofische zielekalender, die niet voor niets als ondertitel “Johanni-stemming” heeft. Ik zal de tekst van deze spreuk hieronder ergens plaatsen, in de oorspronkelijke Duitse versie én in een Nederlandse vertaling. Dan kan je namelijk tekstueel meelezen als je de muziek hoort die ik op deze spreuk schreef. Afgelopen herfst nam ik met een toffe groep koorzangers een aantal van mijn composities op, en deze 12e weekspreuk was één van de stukken die we deden.

Ik ben – voor wie zich dat afvraagt – inderdaad bezig om alle spreuken van de Zielekalender ‘op muziek te zetten’. Dat is een meerjarenproject, waar ik inmiddels al ruim anderhalf jaar mee bezig ben. Ik zal er binnenkort wat meer over vertellen, als ik eraan toekom. Voor nu wil ik graag de opname met jullie delen die we afgelopen oktober maakten in de Noorderkerk in Den Haag. Neem wel in acht dat we maar een paar uur tijd hadden op 1 middag om het stuk te oefenen en het meteen ook moesten opnemen. Voor die omstandigheden geeft de opname wat mij betreft een mooie en goede indruk van het stuk.

Oorspronkelijke tekst (Duits):

Der Welten Schönheitsglanz,
Er zwinget mich aus Seelentiefen
Des Eigenlebens Götterkräfte
Zum Weltenfluge zu entbinden;
Mich selber zu verlassen,
Vertrauend nur mich suchend
In Weltenlicht und Weltenwärme.

Nederlandse vertaling:

De schoonheidsglans van de wereld
dwingt mij om uit zielediepten
de godskrachten van mijn zelfstandig leven
tot wereldvlucht te ontvouwen;
mijzelf te verlaten,
vertrouwen enkel zoekend
in wereldlicht en wereldwarmte.