Het voelt wat gênant om in deze tijd van digitale geliktheid en AI-perfectie een rauwmelks gezongen en ongepasteuriseerd opgenomen compositie de wereld in te sturen. Een compositie die ook nog maar een schets is; een aanduiding d.m.v. een melodie met wat akkoorden op de piano.
Toch doe ik het, misschien juist om redenen van ongepasteuriseerde rauwmelksheid.
Het is muziek op de 37e weekspreuk uit de “Anthroposophischer Seelenkalender” (Kalender van of voor de ziel), geschreven door Rudolf Steiner, als meditatieve weg waarin jaarverloop en seizoenen zich in de ziel spiegelen, verdeeld over 52 spreuken (voor elke week van het jaar eentje).
De 37e weekspreuk gaat vooraf aan die van kerst. In mijn uit elkaar vallende, pakweg 35 jaar oude weekspreukenboekje heb ik erbij geschreven: “Kaars”. Omdat de tekst een beeld geeft van de ziel als drager van geestelijk licht. Je kunt de muziek beluisteren door op het witte driehoekje hieronder te klikken/tikken:
Dit is de oorspronkelijke Duitse tekst, zoals die ook gezongen wordt:
“Zu tragen Geisteslicht in Weltenwinternacht
Erstrebet selig meines Herzens Trieb,
Dass leuchtend Seelenkeime
In Weltengründen wurzeln,
Und Gotteswort im Sinnesdunkel
Verklärend alles Sein durchtönt.”
Je kan hem zelf door Google translate of iets anders halen, maar wie daar geen zin in heeft kan deze zeer uit-de-losse-pols-vertaling raadplegen:
“Geestelijk licht te dragen in de wereldwinternacht,
dat streeft bezield mijn harte-drijfveer na,
Opdat oplichtende zielenkiemen
wortelen in wereldgronden,
En goddelijk woord in het zintuiglijk donker
Verhelderend al het zijn doorklankt.”
