Taco Sorgdragers woordrivier
Valkenbospleen
Valkenbospleen

Valkenbospleen

Me een uur vergist voor mijn afspraak met de fysiotherapeut. Opeens één uur tijd die niet gevuld is. Het regent zacht op het Valkenbosplein. Ik sta te roken onder een van de diepblauwe markiezen van het Goudwisselkantoor, vlak bij de vistent van Rog. Een oud mannetje, hij heeft het aanzien van een gepensioneerde stratenmaker of vuilnisman, komt aanlopen. Hij draagt een fluorescerende oranje werkmannen-regenjas, met een blauwe capuchon over zijn hoofd, en kijkt me bij het naderbij komen aan alsof hij me herkent en iets wil gaan zeggen. Hij bedenkt zich, gaat zwijgend naast me staan met zijn witgele stoppelwangen, alsof we samen op de bus wachten. Ik verwacht nog steeds een openingszin, maar hij frommelt in z’n binnenzak. Haalt er een smal blikje uit, waar hij een dunne sigaar uit vist. Mijn rechterhand zoekt alvast de aansteker in m’n broekzak, en ik geef hem vuur nog voordat hij zijn hoofd kan oprichten en iets heeft kunnen vragen. Na twee trekjes zegt hij:”Is beter dan sigaretten of shag. En je hoeft niet in te haleren.” Ik zeg:”Het ruikt ook lekker”. Toch besluit hij dat het gesprek wel afgerond is zo. Met een “bedankt” loopt hij weer verder, de regen in.

Eén reactie

Reageren? Graag!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.