Half oktober 2023 nam ik met een zeer fijne groep koorzangers een aantal van mijn composities op. Het was een ‘scratch’-projectje, d.w.z in 1 repetitiemiddag de stukken oefenen én opnemen. Één ervan was het 5-stemmige koorstuk dat hieronder beluisterd kan worden (klik het gewoon aan hoor aan als je het verdere verhaal niet wil lezen).
De oplettende luisteraar valt wellicht op dat ik deze compositie eerder al eens gepost heb (zie “Fluistermuur met hemelkoor“). Dat was echter een opname met 5 solo-stemmen, en van veel mindere opname-kwaliteit. Nu dus een koor-uitvoering van hetzelfde stuk, waarbij ik van de gelegenheid gebruik heb gemaakt om de titel van de compositie te wijzigen in overeenstemming met waar de tekst over gaat: “Resurrection Chorale”. De vorige titel (“Whispering Wall Chorale”) was eigenlijk meer een werktitel, omdat het stuk deel uitmaakte van het project “Whispering Wall” van Stichting Boilerhouse in 2017. De muziek schreef ik voor dit project, terwijl de tekst eerder dat jaar was ontstaan voor de Boilerhouse-performance bij de internationale Pinksterconferentie “Playing with fire” van de Christengemeenschap.
De tekst gaat echter niet over ‘met vuur spelen’ of een ‘fluisterende muur’, maar over de opstanding van Christus, en meer specifiek over het moment dat Maria Magdalena de ’tuinman’ ontmoet bij het lege graf, zoals beschreven in het Johannes-evangelie. Zij herkent in hem pas ‘haar Meester’ (d.w.z. haar geestelijke leraar Jezus) als hij zich naar haar uitspreekt. Blijkbaar is er aan zijn lichamelijke gestalte iets onherkenbaars of onbekends.
Het is natuurlijk een beeldspraak, dat ’tuinman’. Een tuinman zorgt plat gezegd voor planten, en het plantenrijk is in esoterische stromingen het gebied van de levenskrachten. Dit gebied is voor de gewone zintuigen niet waarneembaar, maar ligt wel ten grondslag aan alles wat leeft. Dat ze hem eerst als tuinman ziet, zegt iets over hoe de gestalte van Christus na de opstanding een mengeling lijkt van iets fysiek-stoffelijks en iets van de levenskrachtenwereld. En het zegt iets over het uitzonderlijke karakter van Maria Magdalena’s waarnemingsvermogens.
Maria Magdalena ervaart in feite als eerste mens wat het overwinnen van de doodskrachten in het fysieke bestaan betekent, door de ontmoeting met de opgestane Christus, die zij als ’tuinman’ ervaart. En hoewel er over dit wonderbaarlijke ‘opstandingslichaam’ van Christus vanuit wederom esoterische stromingen veel gezegd is, blijft het ook iets geheimzinnigs, iets ongrijpbaars, en in elk geval ook iets buitengewoon indrukwekkends.
Maar ik moet nog preciezer zijn: de tekst van de compositie is een terugblik van Maria Magdalena op haar ontmoeting met het opstandingslichaam van Christus. We kijken door de tekst heen eigenlijk mee met haar herbeleven van dat bijzondere moment op de dag die later als het 1e Pasen de geschiedenis is ingegaan:
De herinnering aan je lichaam waakt in mijn hart,
De afdruk van je ogenblik vereeuwigt mijn ziel,
Het barmhart van je handen brengt van de zon de bron binnen bereik.
De eerste zin zegt niet meer dan dat zij de aanblik van Christus’ opstandingslichaam als levendige herinnering in zich draagt. Als iets wat niet te vergeten is, en waarvan ook een werking uitgaat die iets met een bepaalde wakkerheid te maken heeft: een waakvlam in het bewustzijn.
Datzelfde geldt – in de 2e zin – voor de blik in de ogen van de opgestane Christus: deze blik drukt zich als het ware innerlijk af in degene die hem ondergaat, en in die blik ligt blijkbaar iets van een kracht die het eeuwigheidskarakter (anders gezegd: de onsterfelijkheid) van de ziel ervaarbaar maakt.
En in de 3e zin tenslotte wordt onze blik gericht op de in een soort hartvorm samengevouwen handen van de opgestane Christus, waar barmhartigheid als werking van lijkt uit te gaan. De kracht van deze barmhartigheid is een voelbaar genezende kracht die verwant is aan de kracht van de zon, en brengt deze kracht ook binnen bereik van degene die zich innerlijk met haar uiteenzet.
Het is deze kracht waarover de apostelen ook beschikken vanaf Pinksteren: zij kunnen in navolging van Christus ook zieken genezen en ‘demonen uitdrijven’, geïnspireerd door wat als ‘Heilige Geest’ bekend staat. Heilig betekent tenslotte niets anders dan “genezend”. Dát de apostelen dit kunnen, kan heel goed verklaren waarom het Christendom zich in haar begintijd zo snel verspreidde: er ging namelijk een concrete genezende of helende werking uit van haar belangrijkste vertegenwoordigers.
In de compositie wordt de Engelse versie van de tekst gebruikt:
The remembrance of your body wakes in my heart,
The imprint of your instance eternalizes my soul,
The merciful heart of your hands bears the source of the sun within reach.
De oorsponkelijke tekst heeft nog een vervolg, maar dat heb ik niet in de compositie opgenomen.
