Taco Sorgdragers woordrivier
Fluistermuur met hemelkoor
Fluistermuur met hemelkoor

Fluistermuur met hemelkoor

Tijd voor een herinnering. Het is pas vier jaar geleden (4, 5 en 6 januari 2018), maar het lijkt in deze veranderde wereld wel uit een vorig leven. We speelden met Boilerhouse de voorstelling “Whispering Wall” (in het Nederlands “Fluistermuur”, wat na “Luistermeer” uit 2015 een leuk rijmwoord was geweest) in de koude bouwkeetkoepel van de Nieuwe Kerk op de Duinstraat in Scheveningen. Die kerk als kerk is niet meer: de verbouwing tot hotel met een zwembad en een inpandige parkeergarage was toen net begonnen. Het appeltheater, waar wij een verkleedruimte hadden, is ook niet meer. We waren geloof ik allemaal verkouden door het urenlange kleumen in de tochtige kerkruimte, waar het nog kouder was dan buiten. Zou nu ook niet meer kunnen. De zandzakken en reddingsdekens in het toneelbeeld lijken nu wel een vooraankondiging van de grimmige tijden die 2 jaar later zouden aanbreken.

Maar de specifieke herinnering die ik wil delen, is het fantastisch fijne samenzingen van het 5-koppige koor, dat de “Whispering Wall Chorale” uitvoerde die ik voor deze voorstelling componeerde. Nicolet Goedhart als sopraan, Eva Trapman als mezzo-sopraan, Sietske Asselbergs als alt, Raoul Boesten als tenor, en ik zelf als bas. Mensen, wat zongen jullie mooi, en wat klonk het prachtig in die ruimte!

Helaas is er geen opname gemaakt van een van de voorstellingen. Het enige wat ik kan en wil delen, is een wat groezelige opname van een repetitie:

De tekst die gezongen wordt is:

The remembrance of your body
wakes in my heart,
The imprint of your instance
eternalizes my soul,
The merciful heart of your hands
bears the source of the sun within reach.

Eén reactie

Reageren? Graag!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.