Eiselijk (lelijk ijs)

Altijd na wat nachten matige vorst
dat dunne vlies van éénnachts-ijs
dat op het water van de grote vijver ligt.

Maar maagdelijk ongeschonden blijft het nooit,
want meteen hebben onbekenden (je ziet ze het nooit doen)
stok, tak, steen geworpen, om dit éénnachts-ijs
te beproeven op draagkracht.

Scheuren en gaten in het gave oppervlak,
waar je over een paar dagen, als de vorst doorzet,
met je schaats in blijft haken
of er jezelf beurse heupen aan struikelvalt.

Zo is de mens: hij moet kapot maken wat hij wil gebruiken,
heeft weinig geduld voor rijping.
Geen waardering voor spreekwoorden ook.
“Men moet niet over één nacht ijs gaan” zal hem worst wezen
want hij wil schaatsen!

Zo wordt éénnachts-ijs de éénnachts-eis.