Ik was een grapefruit aan het eten. Heerlijk! Omdat ik dan verder toch niks te doen heb, begin ik soms een denkbeeldige dialoog met iemand anders, in dit geval een fitness-instructeur. Ik noem hem even “Haai”. Dat komt omdat ik regelmatig heb meegemaakt dat als je fitness-instructeurs begroet en je met je naam voorstelt, ze dan “Haai!” zeggen, maar verder niets, zodat ik ervan uitga dat dat hun naam is.
Allemachtig: er moet echt een korter woord komen voor “fitness-instructeur”. Ik schrijf me rot elke keer. Wat dachten jullie van de “Fit-in” bijvoorbeeld? Dat past wel mooi bij wat ze doen: Je bent wat te dik, dus je gaat naar de sportschool en je krijgt een “Fit-in” toegewezen. Het eerste wat ‘ie doet is naar je broek wijzen en met z’n wijsvinger “nee nee nee” schudden. Vervolgens haalt hij een miniscuul en vliesdun stretchbroekje tevoorschijn en zegt “Hier gaan we jou in krijgen: You will fit in this thing!” Je gelooft het eerst niet, maar inderdaad heb je na pakweg 6 maanden een extra nylon bilnaad erbij, waar die begeerde broek aan vastzit. Strak. Heel strak. “Zo lopen de gootjes als het regent”, zei de moeder van een vriendin altijd. “Maar met zo’n bilnaad komt er geen druppel meer door hoor”, zegt de Fit-in, en wijst naar zijn hart: “Eerst even cardio knallen schatje!”. En het Grote Zweten gaat beginnen. “GZ houdt je uit de GGZ!”, yellen de overige overgewichtigen op de loopbanden om je heen, voordat je je bij ze voegt.
Maar die grapefruit dus. Ik stel me dan voor dat Haai me een beetje gaat coachen bij het partjes happen. Dat hebben Fit-ins nou eenmaal, dat ze je bij alles wat je doet willen coachen. Ik kreeg laatst het voorlampje van m’n fiets niet meteen los; kwam er ook een aanlopen: “Moet ik effe helpen? Je moet eerst dat lipje omlaag drukken en dan pas schuiven. Veel mensen gaan eerst schuiven, maar als je armspieren niet getraind zijn krijg je zó een blessure, en dan ben je nog verder van huis, en dan staat die fiets hier de hele tijd, terwijl jij aan het revalideren bent, dus eerst duwen – biceps – en dan schuiven – triceps. Klik-klak! Ja kom! Push! Push!” Dus ik uitermate dankbaar dat ik eindelijk m’n lampje eraf had, in 3 seconden. Scheelt een hoop tijd. Echt heel vriendelijke mensen zijn het. Willen iedereen helpen. Moeder Teresa was eigenlijk ook een fitness-instructeur. Wat zeg ik? Zij was de moeder van alle Fit-ins. Vandaar dat ze ook zo’n voorbeeld aan haar nemen in de meeste sportscholen (ga me niet vertellen dat jij nog nooit een poster van moeder Teresa hebt zien hangen tussen de spinning bikes).
Haai zet z’n handen in z’n zij terwijl ik nog een hap van het roze vruchtvlees neem. “Push! Push!”, roept hij weer, ter aanmoediging (ik denk niet dat hij de kat van de buren probeert te lokken). Ik zeg: “Rustig Haai, ´t is maar een grapefruit hè: ik sta hier geen ongeschilde hele ananassen te nassen, met je push-push.”
“Ja góéd: gezond! Kom op!” mokert hij onverstoorbaar verder, “C-bom hè, grapefruit: dat zijn echt C-bommen. Pak ḿ ! Echt mega voor je antioxidantenspiegel.”
“Haai¨, zeg ik, “ik vind dat je nu echt te ver gaat. Een beetje een grapefruit reduceren tot een hoeveelheid vitamine C: dat is onwaardig! Seksistisch zelfs!” “Nééé, hoezo dát dan?” vraagt Haai, ondertussen met boksbewegingen zijn abs warm houdend. “Nou”, zeg ik, “een grapefruit reduceren tot een hoop vitamine C is gewoon hetzelfde als een vrouwmens met bepaalde overdadig aanwezige lichaamsattributen een seksbom noemen. Dan reduceer je haar ook tot iets wat jij belangrijk vindt, en neem je haar verder helemaal niet meer waar. Een grapefruit is zoveel meer dan alleen maar een berg vitamine C.” Haai kijkt naar het bordje waar ik net het laatste stuk van af pluk: “Top gast: dat was je laatste grapy-c-granaat! Stretchen nu hè, die spieren, goed strak zetten! Dan ga ik effe die blonde stoot daar helpen, voordat ze niet meer levend onder die halters vandaan komt.” En weg is ‘ie.