Taco Sorgdragers woordrivier
Piano-improvisatie voor Monica
Piano-improvisatie voor Monica

Piano-improvisatie voor Monica

Een vriendin is maandag gestorven. Dinsdagnacht mocht ik een paar uur bij haar waken. Dat is één van de intiemste, waarheid-wekkendste ervaringen die ik ken.

Waarheid is een vermoeden dat zich uitspreekt in de liefde die wij geven of ontvangen, en zich daarbuiten ongekend houdt.

Zij had haar lichaam sereen als een bruid achtergelaten: een kruising tussen sneeuwwitje en Johannes de evangelist. Maar niemand dan zijzelf zal haar wakker kussen, haar wezen opnieuw het leven invoeren, als de tijd daarvoor is aangebroken. Maar dat is te ver vooruitkijken. Nu eerst haar overgeven aan de engelen, die haar met vreugde verwelkomen.

Een week voor haar overlijden voelde ik de aandrang om muziek te maken, te improviseren op de piano. Proberen te luisteren dus, en muzikaal gevolg te geven aan wat zich innerlijk aandient. Ik deed het niet bewust voor haar, maar begreep later dat deze muziek in zich besloot wat ik haar nog had willen zeggen. Of nee: niet zeggen, maar laten merken; overbrengen.

Ze was namelijk ziek, en de laatste fase was diep smartelijk en zwaar.

Ik had ook een kaartje kunnen sturen. Maar het werd deze muziek, waar ik ook een filmpje bij maakte. Ik weet niet of ze nog in staat is geweest het te beluisteren. Dat doet er ook niet toe. Ik geef het nu vrij:

Piano-improvisatie voor Monica

2 reacties

Reageren? Graag!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.