Taco Sorgdragers woordrivier
Groene zwerfvervuiling
Groene zwerfvervuiling

Groene zwerfvervuiling

De donkergroene Felyx e-scooter staat nu al minstens 4 dagen precies midden op de stoep geparkeerd. Heel precies en netjes midden op de stoep. Ziet er keurig uit. Maar geen moeder met kinderwagen die er zonder navigatiehulp langs kan. Of een oudere met rollator of iemand in een rolstoel of scootmobiel. En ook het gearmde verliefde stelletje moet voortijdig scheiden om er langs te kunnen. Maar hé wat boeit dat? Die glanzende rakker staat daar toch maar mooi symmetrisch aan de looprichting te pronken in het winterzonnetje, helemaal de “succesvolle scale-up die gedeelde elektrische scooters aanbiedt als een nieuw disruptive mobiliteitsconcept” (wat deze lekker bekkende zin afkomstig van de felyx-over-ons-webpagina ook moge betekenen).

Het is iemands beslissing geweest om deze e-scooter precies zo neer te zetten, en daar mogen wij tegen aankijken. De openbare ruimte ingericht als persoonlijke showroom van anoniem parkeergedrag. Heel attent, deze esthetische uitnodiging. En zo volledig in overeenstemming ook met punt 3 van de Felyx-hoe-werkt-het-webpagina, waarin staat “Als je bij je eindbestemming bent aangekomen, parkeer je de e-scooter op een daarvoor bestemde locatie.

Okay! Dus als de locatie op bovenstaande foto inderdaad voor Felyx-scooters bestemd is, dan is de gehele openbare ruimte inmiddels blijkbaar in handen gekomen van deze swingende start-up uit de hoofdstad. Gedeeld dan met de vele concurrenten die inmiddels de markt betreden hebben. Ik denk dat er binnenkort zoveel e-scooters in de steden geparkeerd staan dat niemand meer een app nodig heeft om de dichtsbijzijnde te lokaliseren. En dat we een dezer dagen de eerste klachten kunnen verwachten van blinden- en slechtzienden, dat ze overal struikelen over de wildgeparkeerde e-scooters. En dat het kabinet dan vervolgens het gratis parkeren voor scooters (e- of niet) gaat afschaffen. Dat zou zomaar zo’n beetje de lijn van de ontwikkelingen kunnen zijn, en ook hoe het vaak in Nederland gaat: het begint met een ondernemend idee, en eindigt met een verbod.

Intussen zie ik de plaatsing van dit groene sharing-joekel meer als een apathische kruising tussen zwerfvuil en innovatie, die de behoefte van de moderne mens bevredigt om dingen op straat achter te kunnen laten, en tegelijk ook milieubewust bezig te kunnen zijn. Heerlijk toch? Anders dan met het op straat dumpen van kauwgom, filtersigaretten, mondkapjes, drinkflesjes, verpakkingen of het met graffiti op publiek bezit kwijlen, kun je zo’n e-scooter met een gerust en milieubewust hart op elke willekeurige plek aan het lot van anderen overlaten.

Felyx formuleert zijn missie zo: “Groeiende urbanisatie stelt ons voor de uitdaging om meer mensen te vervoeren met minder eigen, grote en vervuilende vervoersmiddelen. Het is dan ook onze missie om met een compact, gedeeld en duurzaam vervoersmiddel de stad leefbaar en bereikbaar te houden voor iedereen.

Dat is de missie in theorie. In de praktijk lijkt het er echter meer op, dat het de missie van Felyx (en andere e-scooter start-ups) is om de stad zodanig met scooters vol te plempen, dat de bestemming van de een de ontstemming van de ander wordt.

Eén reactie

Reageren? Graag!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.