Vrienden en bekenden van mij waren vanaf het eerste verbale optreden van Barack Obama lyrisch over zijn redenaarskunst en inspirerende taal. Ik heb er eigenlijk geen mening over, want ik heb nog geen enkele speech, of lezing van hem gevolgd of gehoord, en nog geen boek van hem gelezen. Tot vandaag dan.
Terzijde: Dat ik geen enkele toespraak van Obama heb beluisterd, of geen boek van hem heb gelezen, komt niet omdat ik een hekel aan hem heb of hij me koud laat. Integendeel, ik vind het fantastisch voor Amerika en hemzelf en zijn familie dat hij president is geworden, en ik gun hem van harte alle goeds. Maar ik weet natuurlijk heel goed dat welke Amerikaanse president dan ook -ondanks het predikaat “machtigste man van de wereld”- in eigen land vaak bar weinig voor elkaar kan krijgen binnen de bestaande politieke krachtvelden en machtsverhoudingen. Tegen die onmacht helpt een vlotte babbel niet, hoe inspirerend of vol morele verontwaardiging ook.
Daarnaast kan ik me er meestal niet toe zetten (auto)biografieën te lezen van mensen die nog lang niet uitgeleefd zijn.
Maar vandaag was het dan eindelijk zo ver: op YouTube zag ik het filmpje waarin Obama een kort dankwoord uitspreekt aan het slot van de Nuclear Security Summit (NSS), die op 24 en 25 maart 2014 plaatsvond in Den Haag.
Het gebrek aan samenhangende zinsvorming en duidelijkheid in deze toespraak vielen me eerst niet zo op, vanwege de charmante geste om het Nederlandse woord “gezellig” er in op te nemen. Maar bij de 2e en 3e keer luisteren bleef ik echt haken aan de hoeveelheid “eeh’s”, zoekende pauzes, en onafgemaakte zinswendingen. Oratorisch gezien toch enigszins een lekke ballon, waarnaar de gemiddelde Romeinse Senator wellicht met gefronste wenkbrauwen geluisterd zou hebben, verontwaardigd over zoveel dilletantisme.
Maar je hoeft het niet met me eens te zijn. Oordeel zelf: ik heb de toespraak uitgetypt, zo letterlijk mogelijk (met hier en daar een soort fonetische spelling):
Barack Obama:
“eeh.. i wanna just repeat.. eh.. the extraordinary work that Mark .. eeh… has done..in helping t’organize this .. eeh.. King Willum Alleczender and the people of the Netherlands..eeh.. your hospitality has been .. eh.. remarkable, your organisation has been flawless, eeeh.. to all the people who are involved in .. putting this together.. including those who are putting up with the traffic that I caused.. I wanna say thank you.. eeh .. I’m told there’s a Dutch word that captures.. eeh.. the spirit .. eeh.. which doesn’t translate exactly in English, but let me .. say that my first visit to the Netherlands has been truely eeh..eeh.. ghoezhellig.”
Wat mij nog jaren zal bezig houden (not) is: wie is de bron geweest die Obama heeft geattendeerd op het woord “gezellig” als de juiste typering voor de sfeer tijdens de NSS. Laat het maar niet bekend worden, want dat wil je volgens mij niet op je cv hebben staan.
Aan de andere kant ben ik ook blij met de opmars van het woord “gezellig”, vooral om de egocentrische reden dat het ook het thema is van het volgende concert van het Morgana Kamerkoor op 4 juli 2014. Maar daarover later meer..
Opvallend vond ik verder vooral de pauze na “Mark”. Alsof Obama van plan was de achternaam van onze Minister-President ook te vermelden, maar dat toch niet durfde, bijvoorbeeld uit angst het verkeerd uit te spreken. Maar dat is allemaal .. eeh … speculatie.
Wie het filmpje nog niet gezien heeft, hier staat het: dankwoord Obama
Voor de fans van Obama: ik was niet van plan om deze toespraak van Obama als maatgevend voor zijn redenaarstalent op te vatten. Het zou natuurlijk heel flauw zijn om dat wel te doen. Daarnaast moet ik nederig toegeven dat ik het waarschijnlijk niet veel beter zou doen dan hij, en dat een willekeurig praatje van mij nog veel meer “eeh’s” bevat, ondanks de aansporingen van mijn vroegere dijk-van-een-wiskundeleraar Rudolf Klinkenberg, die altijd pedagogisch verantwoord woest* werd wanneer wij leerlingen antwoorden gaven in met “eeh’s” doorspekte zinnen.
* Dat wil zeggen: met een stuk bordkrijt als een peuk in de mond hangend, en met de handen theatraal in het haar grijpend een sprong maken, dreunend neerkomen en roepen: “WAT: EEH?!”