Het is tijd je klein te maken;
niet te klein natuurlijk,
maar precies zo als je zijn zou
wanneer ik je niet kende,
wat vanaf nu
weer helemaal zo is.
Ik voeg je zonder weemoed, zonder wroeging,
zonder cement ook,
in het decor van de omgeving in;
kijk je nog even aan en na,
maar wie of wat je bent,
ik weet het niet:
ik heb je nooit gekend.
En als ik nog eens omkijk
vind ik je al niet meer terug.
Dat is niet erg, want met jou
zijn ontelbaar velen waar ik niets
en van daaruit alles mee te maken heb.