Boilerhouse - The heart of matter
scène 8
Pianist(e) en danseres 2 (euritmie):
György Ligeti (1923) - Uit “Musica ricercata”, no. 2 (1951-‘53), voor piano
Verteller 2 (vrouw):
“Wat bedoel je daar nou mee? Dat hier het Ketelhuis was.”
Verteller 1 (man):
“Ja nee, wel even opletten: Dit ìs het Ketelhuis. Maar die ketel, die stond hier. Op een verhoging op dit vlak. Hij is weggehaald.”
Verteller 2 (vrouw):
“Misschien zit ‘ie d’r wel onder. Begraven.”
Verteller 1 (man):
“Echt iets voor jou om dat te denken. Past ‘ie toch nooit in. Weet je wel hoe groot die ketel was? Kon zo een hele afghaanse familie in wonen. Illegaal ondergedoken in het zwembad zeg maar. Zo groot was die ketel. Allemaal koper: koepels, buizen, drukmeters, leidingen..”
Verteller 2 (vrouw):
“Daarboven zitten ook leidingen. Allemaal doorgezaagd zeg. Kan zo van alles uit vallen.”
Verteller 1 (man):
“Ja, hier naast zat ergens dat oude zwembad. Moet je voorstellen. Hiernaast zwom iedereen. En die ketel maar al dat zwembadwater verwarmen, elke dag. Onafgebroken puffen en broeien.”
Verteller 2 (vrouw):
“Zal een hoop energie gekost hebben”.
Verteller 1 (man):
“Moet je horen..”
Verteller 2 (vrouw):
“Wat dan?”
Verteller 1 (man):
“Nou dat bedoel ik. Je hoort niks meer. Geen gezoem van pompen enzo. Vroeger hoorde je dat geklots van water door buizen. Maar nu is het stil.”
Verteller 2 (vrouw):
“Hartstilstand.”
Verteller 1 (man):
“Wat gek dat je dat zegt. Ik kan me niet herinneren dat iemand dat ooit heeft gezegd.”
Verteller 2 (vrouw):
“Heb jij zoveel herinneringen dan?”
Verteller 1 (man):
“O nee, daar gaan we het niet over hebben. Je weet dat ik niet goed ben in herinneringen.”
Verteller 2 (vrouw):
“Volgens mij barst jij van de herinneringen.”
Verteller 1 (man):
“Ja, wie niet dan?”
Danseres 2:
“Ik niet”
Danseres 1:
“Ik wel”
Pianiste:
“Mwoah”
Verteller 1 (man):
“Maar nu zwemt hier ook helemaal niemand meer.”
Verteller 2 (vrouw):
“Nee, natuurlijk niet”
Verteller 1 (man):
(tegen verteller 2) “En zwem jij nog wel eens?”
Verteller 2 (vrouw):
“Hoezo?”
Verteller 1 (man):
(tegen pianiste) “Zwem jij nog wel eens? Of speel je alleen maar piano?
Pianiste:
“...?”
Verteller 1 (man):
(tegen de anderen) “En jullie: zwemmen jullie nog wel eens?”
Danseres 2:
“Nee.”
Danseres 1:
“Sorry.”
Verteller 1 (man):
“Zie je: de enige die nog baantjes trekken, zijn de planeten.”
Verteller 2 (vrouw):
“Over baantjes gesproken: Zou hier vroeger ook een ketelpoetser geweest zijn?”
Verteller 1 (man):
“Echt wel. Die was echt dagen bezig. Had een hele route langs die ketel ontwikkeld. Eerst die buis, dan...”
Verteller 2 (vrouw):
“Nou, dat hoeft dan tenminste niet meer. De ketel is toch weg.
Verteller 1 (man):
“Waar zou die zijn? Zou die nog bestaan? Misschien staat ‘ie wel ergens in Polen een zwembad te verwarmen.”
Verteller 2 (vrouw):
(terwijl ze wegloopt) “Heb jij het ook zo koud?”
