Taco Sorgdragers woordrivier
Weg met de zomertijd
Weg met de zomertijd

Weg met de zomertijd

Okee, ik begrijp heel goed dat het raar is om eind maart en met Pasen nog vrieskou en sneeuw te hebben, en ik verlang óók enorm naar warme lentelucht en zon, maar laten we wel wezen: het is uiteindelijk gewoon de natuur die kuren heeft nu.

Dat geldt helaas niet voor het hersenspinsel zomertijd.

Wat mij betreft kan er niet genoeg geklaagd en geprotesteerd worden over en tegen dit abstracte monstrum dat elk jaar onze biologische klok en het verweven zijn met de loop van de zon door de dagen overhoop gooit.

Kinderen hebben zeker 2 weken nodig om zich in het nieuwe, geforceerde tijdsverloop te voegen, en ze zijn meestal al moe van de winter.

Maar ook bij volwassenen wordt de tijdsbeleving compleet verstoord,
wordt het meeleven met de dagen die langer worden,
het vroeger beginnen van de dag,
het langzaam uitdijen van de avonden,
dat ragfijne ritme dat zich elke dag subtiel verlegt,
het verbonden zijn met het licht van de wereld
dat alles in en buiten onszelf zichtbaar maakt,
elk jaar weer meedogenloos toegetakeld,
en uit ons in de wereld rustende hart gerukt.

Het is een duivelse grap,
misschien mild als marteling,
maar ondertussen een zeer effectieve ondermijning
van onze op de zon georiënteerde zintuigen
waarmee wij als mensen in het leven staan.

En ik kan nergens heen
om me er aan te onttrekken,
er is geen ontkomen aan

ik vind het een misdaad
tegen de menselijkheid:

Weg met de zomertijd!

 

7 reacties

Reageren? Graag!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.